“Kıbrıslılar sağ olsun, tek parça çıkardılar kızımı”

Bolu’da yaşayan turizm rehberi 25 yaşındaki İmran Aydoğdu, uygulama eğitimi için yaklaşık 40 kişilik rehber grubuyla Adıyaman’a gitmişti.
Aydoğdu ve meslektaşları, konakladıkları İsias Hotel’in Kahramanmaraş merkezli 7,7 büyüklüğündeki depremde yıkılması neticesinde enkaz altında kalarak hayatını kaybetmişti.
Adıyaman 3. Ağır Ceza Mahkemesi’nde devam eden İsias davasının ikinci gününde İmran Aydoğdu’nun babası Kadir Aydoğdu da sanıklardan şikayetçi olduğunu vurguladı.
Adıyaman’da deprem olduğunu telefonda öğrendiğini söyleyen Aydoğdu, “Ben gelemedim Adıyaman’a eşim ve diğer kızım gitti” dedi. Haberlerde Adıyaman’ın adının geçmediğini kaydeden Aydoğdu “Sonra başka yerlerde haberler duyduk İmran çıktı diye. Adıyaman’a ulaşamadık, bütün hastanelerde aradık. Kıbrıslılar sağ olsun tek parça çıkardılar kızımı, şimdi o kum yığınından kızımı tek parça aldım diye Allah'a şükrediyorum” dedi.
Otelde hayat üçgeni yapacak bir şey kalmadığını belirten sorumluların tamamından şikayetçi olduğunu belirten Aydoğdu, “En yüksek cezayı alsınlar. Ben emekliliği düşünüyordum, kızım rehber olup bana buraları o gezdirecekti” dedi.
ACILI ANNE: ÇOCUĞUMUN ODASINA ÇIKAMIYORUM, RESİMLERİNE BAKAMIYORUM
İsias’ta can veren turizm rehberi İmran Aydoğdu’nun annesi Seher Aydoğdu dünkü duruşmada “Sanıklardan şikayetçiyim cehennemde yaşamalarını ömür boyu cezalarını çekmelerini istiyorum” dedi.
Kızıyla son konuşmasını anlatan Seher Aydoğdu, Adıyaman’a kızına ulaşamadıklarını, bir taraftan Adıyaman’a gitmeye diğer taraftan haber almaya çalıştıklarını kaydetti.
Kızının bu tura gitmesini hiç istemediğini anlatan acılı anne Seher Aydoğdu, Kıbrıslı ekibin çocuğunu çıkardığını anlattı ve “Benim çocuğum öldü, Kıbrıslılar olmasaydı benim çocuğumu çıkarmazlardı. Yavrumu aldılar benden, onun hayalleri vardı. Çocuğumun odasına çıkamıyorum, resimlerine bakamıyorum” dedi.
 “Sanıklar bizimle dalga geçtiler, bunlar nasıl insanlar yüzleri hiç mi kızarmadı” diyen Aydoğdu şöyle devam etti:
“Bunlar niye gülüyordu dün (önceki gün). Böyle insanları savunmasın kimse. Ben o günden beri her gün ölüyorum. Hani hiçbir şey bilmiyorlar ya ben onlardan çocuğumu istiyorum. Ben çocuğumu bunlar öldürsün diye mi büyüttüm. Bunlar bizim ciğerlerimizi söktüler. Bizim yaşadığımızın bin beterini yaşasın bize bunları yaşatanlar. Hiç mi utanmıyor sanıklar, sürünsünler hapislerde, nefes bile almasınlar”