Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinde kişilerin kazançları üzerinden ödemek zorunda oldukları Gelir Vergisi oranlarının yine bu ülkenin ekonomik şartları ve coğrafik durumuna göre benzerlik taşıyan ülkelerle karşılaştırılarak gözden geçirilmesinde fayda vardır görüşündeyim. Bu konuda karşılaştırma için en uygun ülke Güney Kıbrıs yani Kıbrıs Cumhuriyetidir.
Güney Kıbrıs’ta kişi başı gelirin KKTC’ndeki kişi başı gelirin 3 katı olduğunu biliyoruz. Güney Kıbrıs’ta böyle bir kişi başı gelir miktarının olması ekonominin canlılığını ve kişilerin kazançlarını ortaya komaktadır.
Klasik vergicilik anlayışına bağlı olarak insanların daha fazla kazandıkça daha fazla vergi vermeleri gerektiği söylenmektedir.
Bu söylem ekonomik olanakları geniş ülkeler için geçerli olabilir. Ancak adalarda kısıtlı imkanlara bağlı olarak vergi oranları da daima daha düşüktür.
Aşağıda da görüleceği gibi Güney Kıbrısta kazançlar daha yüksek olmasına rağmen vergi oranlarının KKTC nde yürürlükte olan vergi oranlarından yüksek değildir.
KKTC nde aylık brüt TL 27,587 alan bir kişi gelir vergisi ödemezken Güney Kıbrıs’ta aylık 52,375 TL alan bir kişi gelir vergisi ödememektedir.
Ülkemizde kişilerin ödediği veya maaşlarından kesilen vergilerin yüksek olup olmadığını Güney Kıbrısta uygulanan vergi oranları ile karşılaştırabiliriz.
(Derviş Kemal Deniz)
Kayıtlı olan 30 bini üçüncü ülkeden gelmiş 76 bin özel sektör işçisi var. Bu insanların tümüne yakını başka ülkelerden adaya gelmiş. 30 binin 20 bini Bangladeş, Pakistan'dan. Çoğu ön izin alabilmek içi binlerce Euro ödemiş aracılara. Yabancı işçiler (TC dahil) -devlet çalışanlarını çıkarırsak- özel sektör çalışanlarının en az %70'ni oluşturuyorlar (toplam iş gücü 140 bin). Ayrıca birçok sektörde yapılan baskınlardan yaklaşık %20 kayıt dışı işçi nüfusunun da tesbit edildiğini biliyoruz. Bu da bize adanın kuzeyinde en 100 bine yakın yabancı bir işçi nüfusunu işaret ediyor. Tümüne yakını sendikasız.Bu insanların çoğu yarım inşaatlarda, kümese benzer elektriksiz barakalarda, çadırlarda, rezil işçi evlerinde üst üste barındırılıyorlar. Çalışma koşulları ise rezaletin ötesinde. İş yasaları bu insanlar için çok ama çok nadir uygulanıyor. İki ayda bir gün izin alabilenleri bile var. Devamlı işini kaybetme korkusuyla yaşıyorlar. Çünkü işsiz kalırlarsa sınırdaşı edilmeleri tehlikesi var. (Mete Hatay)
1 MAYIS İŞCİ BAYRAMI :
Bayramlar, hangi isimde olursa olsun, insanların, bu günlerde tatil yapmaları , mutlu olmaları , iş strerinden uzak kalmaları veya özel günleri hatırlamalarını öngörür.
1 Mayıs işci bayramını, görev yaptığım özel şirketlerde, calışanlar ve aileleri ile birlikte piknik yaparak kutlardık. Bunun masraflarını Şirket karşılar, isteyenler de evinden özel yemekler getirirlerdi.
Ancak, 1 Mayıs bayramı birçok ülkede, bayram kelimesinin anlamına ters, çatışma içinde yaşanıyor , ve kutlama olmuyor.
Çalışanlar, politize edilmiş provakötörlerin de katılımıyle, polisle çatışmakta, yaralanmalar, ve maddi hasar olmaktadır.
Çatışan kitleler ve çatışmaların boyutuda yıldan yıla giderek büyümektedir.
Bu yıl ,Gazze savaşı , çatışma ortamını daha da kötüleştirmiştir. Amerika'da ve başka ülkelerdeki öğrencilere karşı polis şiddeti, bayan ögretmenlerin, kelepçelenmesi , ciddi ciddi düşünülmesini gerektirir.
TC de ise, kutlama Taksim de mi yapılsın, veya orda yapılmasın tartışması yıllardır sürüyor ve çalışanların , bayramı istedikleri gibi kutlamamalarına neden olmaktadır.
Bir diğer hususda çalışanların büyük bir kısmı bu gün tatil yapmamakta , çalışmaya devam etmektedirler.
(Yücel Dolmacı)
Bu dünyada hiçbirşeyin sahibi değiliz elimizdeki herşeyin ve yaşamımızın emanetçisiyiz birgün gelir devrilip gideriz ve herşeyimiz dünyada kalır.
Bu bilinçle yaşamı sürdürmeli ve kimseye hort zort çekmemeliyiz, gerçek budur.
(Hasan Mullaoğulları)
SOSYAL MEDYANIN SESİ
