Lefkoşa’nın güneyinde bir Çin restoranında oturuyoruz.
Kıbrıslı Türk bir genç garson...
Bankacılığı bırakmış, gelmiş...
“Biliyorsunuz, kuzeyde iyi gelir imkanı yok, garsonluk yapmak da ayıp değil, bu yanda çalışmak, o yanda yaşamak çok daha avantajlı…”
İşin ayıbı mı olur…
Bir ayıp varsa, bu toplumu çok daha gelişmiş, ileri, zengin bir hayattan mahrum bırakanlarındır.
Saatlik 5.35 Euro ödeniyor genç... Haftanın altı günü, günde sekiz saat çalışıyor. Bir ayda en az 1.000 Euro kazancı olacak genç dostumun… İnsanca yaşamak için aylık 17 bin Türk Lirası’na yakın bir maaşa sahip olacak.
Umarım çok daha fazla gencimiz, adanın güneyinde ve Avrupa’da çalışır, insanca yaşayacağı bir gelir elde eder. Böylece birleşir bu ada… Emekle, işbirliğiyle… Başka türlüsü de zor olacak!
(Cenk Mutluyakalı)
Düşünmek zamanı: Doğrudur ve kabulümüzdür; ekonomik krizler küresel bir sorundur ve her ülke için geçerlidir... Ama bizim açımızdan asla geçerli olamayacak durumlar söz konusudur... O da şu ki, diğer ülkeler bu küresel krizin etkilerini azaltabilmek, düzlüğe çıkabilmek ve bunalımdaki insanlara rahat bir soluk aldırtabilmek adına ellerinden geleni ciddiyetle yapmakta, bir dereceye kadar da çabalarında başarılı olmaktadırlar... Bizim şu KKTC'de ise bu bağlamda hiçbir çaba ve niyet görülmemektedir... Bu acınası durumumuz içinde ekonomik kriz gittikçe derinleşmekte, kükreyen pahalılık ortalığı kasıp kavurmakta, üretim düşmekte, hizmetler aksamakta, her doğan yeni gün insanları çaresizlik ve umutsuzluklarıyla baş başa bırakmaktadır... Travma gittikçe büyür ve siyaset kurumu çare üretme aracı olma özelliğini feci şekilde yitirirken, "KKTC nasıl bir üniversiteler ülkesidir?" sorusunun acıtan çengeli de beyinlere takılmaktadır... Bilim yuvası olan üniversiteler, bilimsellik adına çareler ve çözümler üretme adına hiçbir şey yapmıyorlar, yapamıyorlar... Profesörü ile, doçenti ile doktoralısı ile, AR GE ekipleriyle dünyanın en fazla bilim adamına sahip olan KKTC eğer bilimsel ve akademik bağlamda çarelere ve çözümlere ulaşamıyorsa, işte bu durum üzerinde de çok ciddi biçimde düşünmek zamanıdır...
(Ahmet Tolgay)
Bu Toplumsal mı, Partisel Mi...
CTP bu gün sokaktaydı...
Kabuk değiştirmişler gibiydi, çok güzel giyinmişler, siyahla beyazın hakimiyeti vardı...
İlk kez kırmızı ve yeşilin dışında çıkılmış, iyi hazırlanmışlar..
Söylediklerinin çoğu herkesin duymak istedikleri şeyler...
Netice itibarı ile toplumun dikkatini çekmek istediler az ya da çok çektiler de...
Bunun için bir emek var, toplumsal bir uğraş var takdir etmek saygı duymak lazım...
Ancak bu süreçte esas yapmaları gerekenleri, sadece CTP’nin değil, bütün toplumun beklediğini neden yapmadılar doğrusu merak ederim..
Bir siyasi parti, tartışacağı, konuşacağı, kendini veya temsil ettiği kitlenin sesini duyurabileceği platformları niye terk ediyor anlayamıyorum...
Bu güne kadar bu süreçte yaptığı üçüncü ciddi yanlış veya eksikliktir...
Sokağa çıkılacaksa çıkılsın, ona bir diyeceğimiz yok amma bütçe görüşmelerine katılmamakla yeni hükümete iyilik yapmış oldular süre kısıtladı, işi kolaylaştırıldı...
Halbuki 18 vekil 10 saatten her biri konuşmuş olsaydı bu hem bir hafta sürerdi hem söylemek istediği anlatmak istediklerini noktası virgülüne kadar bütün basının, bütün halkın önünde anlatırlardı...
İkinci önemli hatası hangisidir..
Sucuoğlu kurduğu hükümetin güven oyu sırasında iki partinin çektirilip, CTP’nin deyimi ile müdahale edildiği anda yapması gerekeni yapmaması...
İki partiye çekilin denirken sanki CTP’ye sen de bu işe karışma söylenmiş gibi...
Eğer o gün Sucuoğluna, Biz müdahaleyi onaylamıyoruz, sadece bu nedenle sana kayıtsız şartız destek veriyoruz detayları sonra konuşalım denseydi Bu gün KKTC siyasetinde söz sahibi ve belirleyici taraf CTP olacaktı hem de müdahale konusundaki ciddiyetini ortaya koyacaktı...
Şimdi kim ne yaparsa yapsın o güne dönebilmek mümkün değildir...
Şimdi bir de bazıları siyaset bilimcisi gibi istifa edin diyor ya...
Sakın bunu yapayım demeyin, bu dördüncü en büyük hatanız olur haberiniz olsun...
(Gürsel Uzun)
Sosyal Medyanın Sesi
