Her zaman vurguladığım bir söz vardır. “Türkiye büyük bir ülkedir.” Sıkıda kalan veya ihtiyaçlı olan dostlarına düşmanlarına elini uzatır.
Geçen gün benim de yeni öğrendiğim bir şey vardı. Belki daha önce öğrenmem gerekirdi ama kısmet şimdiymiş. Veya öğrenmeme fırsatım olmadı. Her ne ise...
Geçtiğimiz hafta içinde 12 kişilik gönüllü Türk doktorlar gitmiş Afganistan’a, sırf o ülkenin çocuklarına bakmak için. Bakmak derken sadece muayene değil, ameliyat geretirenleri de ameliyat etmek için.
Gittikleri ülke Afganistan, dost ama çok fakir bir ülke... Onlara Türkiye yapmış bu hastaneyi sanırım. Bilmiyorum o hastaneyi kim yapmış Afganistan’a. Ancak gerçek olan bir husus vardır ki, o da o hastanenin isminin “Atatürk Çocuk Hastanesi” olduğudur. Hatta bazı Türk dostu ülkeler Atatürk’ün ismini önemli cadde ve meydanlara vermişler. Tıpkı bizde olduğu gibi.
Anavatanımız bize neler neler yapmadı ki... Onlar Türk olmamalarına rağmen Müslüman ve dost ülke olarak Türkiye elini uzatmış ve sağlık konusunda imkanlarını onlara sunmuş.
Hatırladığım kadarı ile Afganlılara su temini için uzun yol yürürler ve tertilerini doldurup omuzlarına vurarak su ihtiyaçlarını öyle karşılıyorlardı. Bir belgeselden anımsıyorum.
Acun Ilıcalı sağ olsun, Afgan halkı için bir pınar suyundan onlara su temin edip ayaklarına götürmüş. Ne kadar mutlu olmuştu o insanlar.
Çok zor va imkansız bir hayatın içinde olan bu insanlar maalesef o ülkede doğmuşlar ve o ülkenin evlatları olmuşlar. Kaderleri oymuş. O nedenle Türkiye ve Türk insanı onlara elini uzatmış ve insan olduklarını hatırlatmış.
Biz ne kadar şanslıymışız ki, arkamızda dağ gib bir Anavatan’ımız Türkiye var. Türkiye olmasaydı biz bu günleri görecek miydik? Göremez, Rum ve Yunan çizmeleri altında yok olup gidecektik.
Türkiye bizim için neler yapmadı ki...
Neler yaptığını sormuyorum, ne yapmadığını soruyorum.
1963 olaylarından beri bize para akıtıyor, bize kan ve can veriyor. Bazı kişiler Türkiye için “Senin ne paranı, ne de askerini isteriz” deseler de yine de ceplerine Türkiye’nin gönderdiği parayı indiriyorlar, gece de, başlarını huzur içinde yastığa koyuyorlar, Türk askeri sayesinde.
Türkiye değil mi bize sanayi bölgelerimizi kuran?
Türkiye değil mi bize Anadolu’dan su getiren ve hayat veren?
Türkiye değil mi kurduğumuz devletin tanınması için canla başla çalışan?
Türkiye değil mi bize teknik ekiplerini gönderen, adam olmamız için?
Ve daha bir sürü saymakla bitmeyen yatırımlar.
Mesela AB hala Türkiye’yi bünyesine almaktan hala kaçınıyor. Lakin o Türkiye, Rusya-Ukrayna savaşında buğdaysız kalan ülkelere ulaştırılmak üzere bütün boğazlarını açmıştır. Ondan da öte, Rusya-Ukryna savaşının sonlanması ve ateş-kes yapılması için muazzam çaba harcamıştır. Özellikle de Türkiye Cumhurbaşkanı Erdoğan.
Gazze’de İsraillerin bombardumanları devam ediyor. Ne hastane bıraktılar, ne de okul. Bazı ülkeler Türkiye’ye örnek alarak bu savaşın sonlanması için efor sarfediyorlar. Lakin İsrail ABD’yi arkasına almış, kimseyi dinlemiyor. Elbette o savaşın da sonu gelecektir, ama ne zaman ve nasıl, bilinmez.
Afganistan’dan başlayıp, Filistin’e kadar uzandık. Söylemek istediğimiz şudur:
Atatürk’ün sözü ile “Yurtta sulh, cihanda sulh” anlamlı sözleri.
Cihanda şu anda sulh var mı? Yok!
Atatürk o kadar derin düşünmüş. Sadece kendi ülkesini değil, bütün dünya ülkelerini düşünmüş. Lakin dünya barışı ve savaşsız bir dünyayı hiç düşünmemiş.
