Sevinsek mi, ağlasak mı?

Biliyorsunuz, aylarca maaşlardan yapılacak kesintiler konuşuldu, verilecek artışların oranı tartışıldı ve nihayet Türk filmlerindeki gibi mutlu sona ulaşıldı.
Ne davalık yapılmak istenilen kesintiler, ne ara emri, hepsi de unutuldu, millet derinden bir oh çekti. Hükümet, nereden bulunmuşsa, güya kaynak yaratıldı ve artışlı maaşların ödenmesi sağlandı.
Az maaş alana çok, çok maaş alana az artış işi ise boş çıktı, başka bahara kaldı.
Maaşlar arasındaki makasın giderek açılacağının sonuçlarını kimseler aklına getirmedi. Toplumsal travmalara neden olacağını kimseler düşünemedi.
Açlık sınırında olan da, sığ sularda kulaç atanda aynı oranda artış aldı, yıldızlarda vals yapanda!
Çok sürmez yakın zamanda bunun toplumsal büyük sıkıntılara neden olmasına hiç şaşırmayın!
Bir başka önemli başlık, devlet çalışanına, kamu ve S Sigorta emeklisine yapılan maaş artışları bir süre sonra sıfırlanacak, kalıcı olmayan göstermelik bir hediye gibi kalacak.
%50 dolaylarında yapılan artışların bir süre sonra hiçbir cazibesi olmayacağı gibi, of’lamalar, buf’lamalar yeniden başlayacak,  bu kez kavgalar daha büyük boyutta olacak.
Maaşlara zam haberi çıkar çıkmaz başta gıda ürünleri olmak üzere, tabir yerinde ise vurgun furyası başlatılmış durumda.
Devlet akaryakıttaki dengesiz tutumuyla esasen fitili ateşlemiş, üretimi teşvik başlığı altında süt alımlarına getirilen fiyat artışları ise adeta bazı kesimler tarafından “vurun abalıya”  komutu olarak nitelendirilmiş!
Ya Kıb-Tek faturalarının astronomik seviyelere çıkarılmasına ne demeli?
Kıb-Tek faturaları bir ailenin o ayı nasıl atlatabileceğine etki yapan en önemli aktör konumuna taşındı!
Birkaç gün öncesinde en çok 9 liraya satılan salatalık 20 nin üzerine, bakliyat türleri adeta uzaktan bakılan ziynet eşyasına döndürülmüş, insanlar tuvalette gazete kullanmaya zorlanır hale getirilmiştir.
Diğer taraftan zam uygulamasına geçenleri de yadırgamamak lazım. Bu zamları zorunlu olarak uygulamaya koyanların da bakmakla mükellef oldukları aileleri var. Sattığı malı yerine koyamıyorsa kepeklerini kapatmak mukadder!
Kimimiz lüks kamaralarda, kimimiz güvertede ‘pulman’ lar da olsak ta aynı gemide seyahat etmekteyiz.
Üretim girdilerindeki maliyetleri göz önünde bulundurmaları yanında bu insanların da yaşama hakları var!
Önemli olan zam kontrollerini sağlayabilmek, ekonomik olumsuzlukları dengeli şekilde karşılayabilmek.
Kimisine bol kepçeden dağıtılırken, kimilerine “ucundan azıcık’la” yetinmek!
Nedense aklıma rahmetli yengemin  “hediyeye deliler sevinir” sözü takıldı kaldı.
Yapılan artışlara sevinsek, mi ağlasak mı?
Gerçekleştirilen maaş artışları, enflasyonun tavan yapmasına neden olması yanında, bilhassa % 120 lere çıkan gıda zamlanmaları yeni ve kontrolsüz etiket fiyatlarını tahrik edecek, krizi önlemek bir tarafa yangına körükle gidilecek.
Maalesef acınacak durumlara düşürüldük!