Mahalli seçimlerin arifesi denilebilecek günlere çok yaklaştık.
Bu yakınlaşma ile birlikte belediyelerle ilgili yasalar, düşünceler, görüşler masalara yatırılmaya devam ediyor!
Üç ay gibi kısa sayılacak zaman dilimi içinde bunların hangisi gerçekleştirile bilinecek?
Hele dört yıl siesta yaptıktan sonra şimdi hareketlenen, bu dört yılı şov tarlalarında geçiren ve bir anda “yamalama” işlerine hız veren belediyeleri düşündükçe halkın iradesinin ne yönde tecelli edeceğini doğrusu merak ediyorum.
Çok sayıda belediyenin, daha doğrusu mahalline yayılan belediyelerin pek te başarılı olmadığı malum. Aralarında anahtar teslimi yapanlar bile var.
Bu başarısızlıklar belediye sayısının çokluğundan mı, yoksa tutumsuzluğundan, hesapsız, kitapsız işler yapıldığından mı diye de sorgulamak lazım görüşündeyim!
Halka mahallinde hizmet vermek için didişen ancak gelir sağlama açısından tökezleyen belediyeler genellikle kırsal kesim belediyeleridir.
Kırsal kesimde yaşayan vatandaş kitleleri genellikle kıt kanaat geçinen insanlardır.
Beledi harçlar, hele uyduruk adlarla talep edilen miktarlar el yakmaktadır.
Tahsilat yetersizliklerine birde aşırı istihdamlar eklendiğinde kapılara kilit vurma mukadder demektir.
İşte, sayı azaltılsın, beledi hizmetler merkezlerde toplansın istemleri bu nedenlerdendir ama örneğin Lefkoşa Belediyesi gibi KKTC nin en büyük belediyesindeki durumlar hiç te iç açıcı değildir.
Geçmişten kalan borç yükünü hafifletme işi, belediyenin başındaki kimselerin maharetinden değil halkın cebine tecavüzün had safhaya çıkarılmış olmasından, birde vatandaşa götürülmekte olan hizmetlerin tırpanlanmasından ibarettir!
En pahalı su parasını Lefkoşalı ödemektedir!
Diğer beledi harçlar baş döndürmektedir! Kanalizasyon olmayan mahallerde vidanjörle kuyu temizliği özel sektörle neredeyse rekabet halindedir.
Yıllardır devam eden hele son dört yıl içinde araçların süspansiyonlarını perişan eden çukurlarla didişen vatandaşın beklentisi sadece haftanın belli günlerinde kaldırılan çöplerin hallinden ibaret değildir.
İğneden ipliğe yapılan zamlarla, göstermelik ve birtakım şovdan ibaret sosyal çalışmalarla beledi hizmet verdiğini sananlar, üç ay sonra gerçekleştirilecek seçimlerde başarı sağlamayı, verilen hizmetlerin halk tarafından takdir görüp sandığa yansımasında değil, mensubu oldukları siyasi yapının dışındaki partilerin desteğine muhtaç görmektedirler.
Bir anlamda vatandaşa beledi hizmet vermediklerinin kendileri de idraki içindedir.
İşin özü, çıkaracağı adayın seçim ipini göğüslemesine kuşku duyan siyasi yapılar kimliklerini bir tarafa koyacak kadar telaş ve korku içine düşmüşlerdir.
İşte halk tarafından başarılı görülmeyenlerin bunu avantaja döndürme istemi bu nedenlerdendir.
