Bir süre önce yazdım, gündeme getirilip sonuca gidilmediği takdirde,
yazmaya da devam edeceğim!
Birkaç hafta önce madalyalar konusunda yazdıklarımla ilgili olarak çeşitli bölgeden olumlu tepkiler, teşvik edici övgüler aldım.
Benimle temas kuranlara, tabir yerinde ise sembolik olmaktan ve özveri ile canı pahasına mücadeleye katkı koyanları oyalamaktan öte olmayan “madalyon” dağıtımları ile bunu dağıtan dernekler neyi murat ediyor anlamakta zorlandığımı anlattım.
Hiçbir resmi tarafı olmayan ve geleceğe miras bırakılacak değeri bulunmayan madalyonlarla sempati toplayarak ne amaçlanıyor, oy avcılığımı murat ediliyor, bunu da anlamış değilim!
Oturup doğru dürüst çalışmak, gerekli makamlarda, yerlerde girişimde bulunmak yerine böylesi kolaycılığa kaçmaktaki amaç ne?
Madalya konusu yarım kalmış bir vakıadır!
Bunu tamamlamak var olan hükümet yanında, var olan muharip derneklerin de görevidir, bu görev onların da boynunadır.
Dolayısıyla madalyalar konusuyla ile ilgili olarak hiç vakit kaybetmeden gerekli makamlara girişim başlatılmalıdır çünkü bu bir haktır!
Üzerine basa, basa yazıyorum “bu bir haktır”
Ninnilerle, abesle iştigallerle, diğer muharip dernekleri görmezden gelmekle bu sorumlulukları kimse yürütemez, götüremez, hele sonuç hiç elde edemez!
Öncelikli olarak tüm muharip derneklerin bu konuda iş birliği içinde olması kaçınılmazdır.
Girişim ve baskı yapılacaksa her taraftan ve her koşulda yapılmalıdır.
Yıllar önce verilen milli mücadeleye sadece bir tek derneğe mensup kimseler değil, diğer muharip derneklerde bulunanlarda aynı oranda katkı koymuşlar, canlarını ortaya atmışlardır.
Bunun da altını önemle çizmek isterim.
Zaman kaybetmeden güçlü bir oluşum yaratılarak madalyalar konusu gün ışığına çıkarılmalıdır.
Bu gün bir kısmı hayatta olmayan ve Kıbrıs Türkünün verdiği mücadeleye canını ortaya koyarak katkı koyanlara hakları olan madalyalar artık teslim edilmelidir.
