Yeni bir araştırma, İngiltere'de yaşlıların COVID-19 salgını öncesine kıyasla daha mutlu olduğunu ortaya koydu.
University College London'dan (UCL) araştırmacılar, 2012'den 2023'e kadar ülkede 50 yaş ve üzeri yaklaşık 4 bin kişiyi takip etti.
İnsanların mutluluğunu, yaşam memnuniyetini ve eudaemonik refahını (yaşamda bir amaç ve anlam duygusu) ve depresif semptomları ölçmek için anket verilerini kullandılar.
Aging & Mental Health dergisinde yayınlanan bulgulara göre, pandemi kısıtlamalarının tam olarak yürürlüğe girdiği 2020'nin sonlarında yaşlı insanların zihinsel refahı azaldı ve depresyon seviyeleri yükseldi.
Ancak kısa süre sonra bu durum tersine döndü. Araştırmaya göre, İngiltere'de yaşayan ileri yaştaki kişilerin ruhsal refahı 2021'in sonlarından 2023'e kadar toparlandı ve yaşam memnuniyetleri ile amaç duyguları pandemi öncesi seviyelerini bile geride bıraktı.
Çalışmanın başyazarı ve UCL'de tıbbi ve sosyal istatistik profesörü olan Paola Zaninotto yaptığı açıklamada, bulguların "sosyal bağlantılara ve anlamlı faaliyetlere yönelik yenilenmiş bir takdirin yanı sıra bir sıkıntı döneminden sonra artan psikolojik dayanıklılığı yansıtabileceğini" söyledi.
-“Mutluluk” nasıl tanımlanır?
Mutluluk öznel olabilir, ancak depresyon gibi ruh sağlığı sorunlarının olmamasından daha fazlasını ifade eder. Araştırmacılar esenliği, mutluluk gibi olumlu duyguların iyi ilişkilerin ve insanların gelişmesini sağlayan yaşamda bir amaç ve kontrol duygusunun birleşimi olarak düşünüyor.
Bu durum, pandemi sonrasında depresyon düzeylerinin neden ruhsal esenlikle birlikte iyileşmediğini açıklamaya yardımcı olabilir.
Pandemiden önce, yaşlı yetişkinlerin yüzde 11,4'ü önemli depresif semptomlar yaşarken, bu seviye 2020'nin sonlarında yüzde 27,2'ye yükseldi ve ardından 2021'den 2023'e kadar yüzde 14,9'a düştü.
Araştırmacılar bu durumun, pandemi sırasında yaşlılara yönelik tıbbi bakım ve diğer hizmetlerin kesintiye uğramasının artçı etkilerinden kaynaklanabileceği teorisini ortaya attı.
Özellikle, pandemi sonrası ruh sağlığı patlamasının faydalarından herkes yararlanamadı.
50'li yaşlardaki yetişkinler ve daha az varlıklı kişiler, daha yaşlı ve daha varlıklı akranlarından daha kötü durumda olduklarını bildirdi. Bu muhtemelen pandemiden önce de refah seviyelerinin zaten daha düşük olmasından kaynaklanıyor.
Araştırmacılar, salgından sonra 75 yaş üstü kişilerin refah ve depresyon seviyelerinde daha az iyileşme görüldüğünü, bunun da muhtemelen sağlık sorunları gibi "kalıcı kırılganlıklar," krize daha yavaş zihinsel adaptasyon ve sosyal yaşamlarının darbe alması nedeniyle olduğunu söyledi.
