22 Ekim 2021 tarihinde aramızdan ayrılan, Kıbrıs Türk Yazının en önemli kalemlerinden birisi olan Kâmil Özay’ın vefanın 1. Yıldönümünde anısına 4 Kasım Cuma günü Lefkoşa’daki Atatürk Kültür Merkezi’nde(AKM) saat 11.00’de Kıbrıs Türk Yazarlar Birliği tarafından hazırlanan “Bütün Eserleri” kitabının tanıtımı yapıldı. Yoğun bir ilginin olduğu etkinliğin açış konuşmasını yapan Kıbrıs Türk Yazarlar Birliği Başkanı Prof.Dr.Şevket Öznur “Kâmil Hoca’nın 1. ölüm yıldönümü anısına “Bütün Eserlerini” kapsayan bir kitap çıkarttık. 310 sayfalık kitap,çok değerli eşleri Ayten Özay hanımefendinin maddi ve manevi desteği ile yayımlandı. Hocamızın zaman içerisinde ‘baskısı biten çok değerli eserlerini, genç kuşaklara tekrardan anımsatmak ve onlara tanıtmak,edebi kişiliğini derinlemesine incelemek isteyen araştırmacılara toplu bir kaynak olmasını’ istedik.
İkinci konuşmayı hocanın eşi Ayten Özay yaptı. Yazar, M.Kansu hocanın sanatı üzerine bir değerlendirme yaparken, dostu Kıbrıs Türk Öğretmenler Derneği Başkanı Ümit Serdaroğlu, onunla tanışıklığını ve dostluklarını konuklara anlatırken son konuşmayı ise Kültür Dairesi Müdüresi Şirin Zaimağaoğluları yaptı. Onu şiire nasıl teşvik ettiğini konulara anlattı. Daha sonra konulara hocanın kitapları ücretsiz dağıtılırken. AKM yönetmeni Ceyhan Özyıldız kütüphanelere dağıtılmak üzere eşinden kitapları teslim aldı.
Surlar için,
Surlar dışın,
Dar sokakların,
Yapışık evlerin,
Meydanların,
Konaklarm,
Severim seni Lefkoşa.
Bu kez işin çok zor Lefkoşa,
Bir ortak karıştı sevgine.
Aşkı içimde
Gözleri gözlerimde,
Ağustos sıcağın gibi.
Yokluğu,
Kış ortasında bir günün gibi.
Sen saklarsın binlerce gizemleri;
O yalnız bana sevgisini.
Benim gönlüm sende,
Onunki bendedir.
Aynıdır ikinize de
Sevgim.
LEFKOŞA İLE SOYLEŞİ
Sana açtığımda gözlerimi,
Savaş şarkıları söylüyordun
Korku ile doluydu gönüllüler
Çığlıklarla beslendi ruhum
İşte kısaca çocukluğum.
Beraber büyüdük,
Yavaş yavaş öldük seninle.
Fazla bir şey kalmadı geriye.
Nerede o ya, akşamları,
Sokaklarını çiğneyen insanlar,
Kayboldular yasemince çocuklar,
Yok oldu seve seve yediğimiz
Arabalardaki simit helvaları
Humuslar yenmez oldu
Ustası Muhammed öleli
Beraber büyüdük,
Büyüdükçe öldük seninle.
Pek bir şey kalmadı eskilerden.
Binalar dikildi pirilli oynadığımız hisarlara.
Her şey değişti,
Sen yenilendin.
Lefkoşa,
Yıllarımı aldın,
Acılar, kederler
Hep bana alıştılar.
Neydi o günler,
Lokmacılar kurulurdu,
Sinemaya giderdik geceleri,
Cambaz olurdu ipte yürüyen.
Düşecek gibi gelirdi bana.
Beraber büyüdük seninle,
Öldük büyüdükçe.
Sen yenilendin,
Mahalleler kuruldu bahçelerine,
Anılar betonlaştılar,
Demirlere karıştılar.
Mutluluklar
Özlüyorum Lefkoşa,
Portakal çaldığını bahçelerini,
Yıkandığım Kanlı derelerini,
Benzinin olmadığı,
Sürdü gitti
Zamanı yitirdik.
Geleceği düşünmez olduk.
Geçmişimiz, Dönen ,
Büyük insanlar yaşardı Küçücük evlerinde.
Silah yerine
Ne oldu sana Lefkoşa
Büyüdün
Değiştin çok
Savaş şarklıları aldı
Yanık türkülerin yerini
Sen de uydun
Değişti dünya.
Tül perdelere kavguştun
Lefkoşa
Çok seviyorum onu
Dokunma.
O senden olan en güzelşey
Benzesin istemiyorum
Karanlık akşamalarına.
Pamuk elli
Güzel gözlü
Gösterişsiz.
Geçmişini onda yaşa
Güzel olan ne varsa
Bulacaksın o kızda
Sokaklarda bir kız
Sevgiyi
Ben
O kızı arıyorum.
LEFKOŞA’YA DESTAN
Saat gecenin üçü
Dalıp gitmişim
Gözlerinde yaşadığım geceye
Gece yorgun
Gece tutsak
Yıllar çok yıllar
Gecedeki gözlerine sığdılar
Ben çocuktum,
Geceler kocaman
Lingiri oynarken Hisarda,
Saat gecenin üçü, dalıp gitmişim,
Gözlerinde yaşadığım geceye.
Kim bilir belki de,
Dudaklarına benzerdi fincanlar.
Sanki seni yaşardım
Yarım şiline
Arab’ın sinemasında.
İki film görüp
Bir gazoz içtiğim akşamlar
Saat gecenin üçü
Dalıp gitmişim geceye.
Yapılan ilk ev bizimdi.
Maronid’in bahçeye
Bir ara yoldan geçerdim.
Komşumuz Yenicami’ye
Doğmamış gözlerin,
İlaç gibi gelirdi korkularıma
Saat karanlığın üçü,
Lefkoşa’nın mahallelerini
Gece bir gömlek giydi
Sabah,
İncitmiyor insanı,
Benziyor Çoroniğin küfürlerine
