HAZIRLAYAN: ŞEVKET ÖZNUR
21. ölüm yıldönümünde ilk kadın şairlerimizden Emine Hazım Remzi (Engin Gönül-Otan)’ı saygı ve sevgiyle anıyoruz.
ENGİN GÖNÜL KİMDİR?
9 Aralık 1926'da Mağusa kazasına bağlı Nergisli-Yenağra köyünde doğmuştur. İlk, orta ve lise öğreniminden sonra Öğretmen Koleji'ni bitirmiştir. Onbir sene İlkokul ve ortaokul öğretmenliği yapmıştır. Kısa bir dönem Enformasyon Dairesi ile Kıbrıs Radyosu’nda çalıştı. Okuma - yazma bilmeyenlere, Maarif Dairesi'nin izniyle, rahmetli Pembe Marmara ile birlikte Ayasofya İlkokulu’nda açtıkları dershanede ders vermiştir.
Urkiye Mine Balman ve Pembe Marmara ile birlikte 1940’lı yıllarda Kıbrıs Türk Şiirinde ‘Hececi-Romantik’ akımının başlangıcını yaptılar. Engin Gönül'ün asıl adı Emine Hazım Remzi'dir. Engin Gönül veya Emine Otan, onun şiirlerinde kullandığı takma-mahlas adlarıdır. Halkın Sesi gazetesinde bu takma isimlerle senelerce hiciv şiirleri yayınlamıştır. 1946'da Mümtaz'ın Orijinal Bir Hikâyesi adlı öykü denemesi yapmıştır. 1952'de Sana Doğru isimli şiir kitabı yayınlanmıştır.
Engin Gönül'ün şiirlerini daha fazla Türkiye'de çıkan Yedigün dergisinde görürüz. Ara sıra Ankara'da çıkan Ülkü dergisinde de yayınlanmıştır. Nihat Sami Banarlı’nın Edebiyat Ansiklopedisi'nde Kıbrıslı şair olarak yerini almıştır. Sade dili ve temalarının özgünlüğü ile Kıbrıs Türk şiirinin öncü ismi olmuştur. 1999 yılında vefat etmiştir. 2019 Ali Nesim Edebiyat Ödüllerinde İlk Kadın Şairlerimizden birisi olduğu için Şiir Ödülüne Layık görülmüştür.
YAĞMURLU GÜN...
(Sana Doğru, 1952)
Boz bulutlar isyan etmiş güneşe,
Duygulu bir merak içinde etraf.
Damlalar halinde ruhumda neş'e
Tebessümler açtı bakışlarım, sâf ...
Hüzünlü bir bakış süzüyor yeri,
Kuytu köşelerde ürpemeler var.
Zambak talihine küsen bir peri
San gözlerinde şikâyet parlar.
Elmas parıltılı, heyecan yüklü,
Dallar muradına ermiş gelindir.
Gök miyop, siyahlar giymiş, gözlüklü,
Düşüncesi yine fazla derindir!
Benden hisse almış her duygulanan
Bu yağış şefkati hislere göğün.
Mazi, hâl, istikbal, hepsi de yalan,
Ömrüme ne kadar benziyor bu gün!..
AYŞEM'E
(Sana Doğru, 1952)
Lâcivert gölgeler sardı her yanı,
Baygın ay ışığı doldu odama.
Durdurdu ulvî bir müjde zamanı,
Billurdan akisler bıraktı cama.
Bir an heyecanla titredi içim,
Sonra etrafımda melekler gördüm,
Değişti, her şeyde bir başka biçim,
Şefkatle dünyaya yeniden doğdum.
Tanrı huzurunda dalarak bir an
İçimden kabaran şükrana uydum,
Kalbimi ilâhi zevkle taşıran,
Bize ilk ses veren sesini duydum!
KAVAKLAR
(İstiklal, 22 Aralık 1950)
Sonsuz emellerim gibi uzanmış
Gökleri deliyor sanki kavaklar
Kim bilir, ne içli bir dertle yanmış,
Seslerinde gizli hıçkınklar var!
Eski ud bağnnı hırpalar gibi
Titreşip duruyor çıplak dalları
Vakitli vakitsiz yağmur var gibi,
Gönlüme yağıyor bahardan kan!
Şahane boyunda dalgın tevazu,
Garip duygulann rüyası ince
Kökünden tapıyor gibi geçen su
Mânâ değişiyor sevgi deyince!
Kavaklar bir başka âlem yarattı
İçime derinden gelen bir hız var
Duyuş renklerime daha renk kattı
Sesinize âşık oldum kavaklar!
