(Bilal Dericioğlu)
Bugün oğlumla ,hatırlatma dozu olarak ifade edilen ikinci Biontek aşımızı olmaya gittik. Oğlumun , ilk ikisi Sinovak ,üçüncüsü Biontek olması nedeniyle ,dördüncü aşı olarak 2.doz Biontek aşısını olabildi. Sıra bana gelince "Senin ilk üç aşı Sinovak (Bir doktor arkadaş önerisiyle) , dördüncü aşın Biontek'tir. Toplamda 4 aşın var. Beşinci aşıları sadece 65 yaş üzerine yapabiliriz " dendi. Ben de dedim ki "Bildiğim üzere Bionteğin ikincisi hatırlatma dozudur. İkincisi yapılmazsa ilk yapılanın etkisi devam etmez. Bir ile üç ay arası ikinci dozun yapılması öneriliyor". Ne dediysek , beşinciye hakkın yok dendi. Bizim de aşı maceramız burada sona erdi.Aceba Adapass'ım kendi kendini yokedecek mi bekleyip görelim bakalım Yaş 65' e geldiğinde ,yani 21 sene sonra ,Biontek hatırlatma dozunu yaptığımda, aşılar birbirlerini hatırlayacak mı bilemem ama tahminim ,iki tel saçımla ben kendi adımı zor hatırlayacam...
(Ahmet Ersöz)
Biz ne dertte “bağzı” adaylar ne dertte…
Bir bellek, bir arşiv silinmiş… Aylar öncenin programları gitmiş…
Çok sayıda program bir çırpıda gitmiş, emeğimiz, çabamız…
Adam çıkmış deyyor:
Facebook seçime müdahale etti, bana ait videoları sildi…
“Bana” deyyor, özellikle kendisi….
Hayır, bu kadar önemsemesen kendini?
Biz ağlamaya yer ararık, o Zuckenberg kendisini hedef aldı zanneder…
Burası da böyle bir memleket…
Umurundaydınız zerre…
(Hüseyin Ekmekçi)
Her ay "KKTC" maliyesinden ve halkın vergileriyle ayakta tutulan kurumlardan eşşek yüküyle maaş alanların "boykot" tarafında olması nedense bana iki yüzlülük gibi geliyor. O maaşları reddettiğiniz gün samimiyetinize inanacağım. Yüzde 90'ından fazlasının UBP tarafından istihdam edilmesi de sadece "ayrıntı".
(Artun Çağa)
Cuma akşamı kızımı İngiltere'ye yolcu ettik. Bu yıl mezun oluyor ve olduğu yerde kalma planları var. O'na geri gel deyecek yüzüm yok
Bu seferki gidiş diğerlerinden çok farklıydı. Çünkü mezuniyet sonrası gireceği herhangi bir iş artık adaya gelmelerin minimuma inmesi anlamını taşıyor. Biz de çalışmak zorunda olduğumuzdan özlediğimiz zaman gidip görebilme şansımız yok! Bunları yazarken bile kalbim acıyor... Şimdi bu memlekette herhangi bir gelecek olmadığı için evladını gurbete göndermiş annelerin yaşadıkları duyguları çok daha iyi anlıyorum. BİRKAN UZUN... Havaalanına giderken, kızıma sarılırken aklımdaydın güzel çocuk. Sen bu ülkede yaşayan insanların her birinin kafasında farklı birşeylerin sembolü oldun. Benim için kendi becereksizliğimiz sonucu adada olan BEYİN GÖÇÜnün sembolüsün. Anneciğini, babacığını tanımam. Allahım onlara yokluğuna dayanma gücü versin. İnşallah birgün annenle tanışır ve ona içimdeki tüm özlemlerle sarılma şansı bulurum.(Alev Şensoy)
