Sosyal Medyanın Sesi
Neymiş devlet okullarının alt yapısı uygun değilmiş. Evet, hepsinin değil! Çünkü 2 senedir o altyapı için hiçbirşey yapılmadı. Külliye için ayrılan para okulların altyapısına ayrılsın, ve hastanelerin altyapısına. Madem para var, ihtiyacımız olan alanlarda harcansın. Gerçek toplum liderleri halkın ihtiyacını düşünür, kendi konforcuğunu değil. Ama “biz” gidip aynılarını seçerik ve malesef önümüzdeki seçimlerde de sandıklardan birinci çıkacak zihniyet bu. Öyle bir zihniyet ki kurucu Cumhurbaşkanına mezar bile yapamadı. O senelerce sözünden çıkmadıkları Denktaş’a.. Gerçekten neyi konuşuyoruz… sonra da unutulmadı, yok bilmem ne?! Hade yahu siz da!!!
Not: sınavlardan bir hafta önce sadece bir haftalığına (o da ders tekrarlarının yapılacağı hafta) yüzyüze eğitime geçilmesi sınavların da daha güvenli yapılmasını ve daha fazla öğrencinin pozitif ve temaslı olmasını engelleyecekti.
(Yetin Arslan)
Kıbrıslı Türk olmak.
Ben Kıbrıs adasında bir Kıbrıslı Türküm. Nenemin toprak fırında pişirdiği ekmeği de yedim, anamın elektrikli fırında yaptığı pastayı da. dedemin şalvarını,ispaho ile bağladığı çizmelerini, nenemin kara çarşafını da gördüm. babamı kravatını bağlarken de gördüm anamın modern elbisesini de.ben gavcardan yapılan sandalyeye de oturdum, vali koltuğuna da. Rumun da kültürünü gördüm, İngilizin de. ama ben asla kendi örf ve adetlerimden, geleneklerimden hiç kopmadım. Ne bu adanın Türklerin olduğunu, ne de Rumların olduğunu kabul etmedim. Ben varlığımı korumayı, yok edilmeme uğruna mücadelemi verdim vermeye devam ediyorum. Kıbrıslı Türk olmakla dünyanın her yerinde gurur duydum. Gancelliyi de sürme kapıyı da sırası geldi kullandım. Çatal da dedim, piron da. Ama özümü kaybetmedim. Ne susuz ve sıcak yazları, ne kurak geçen kışları beni bu ülkeden usandırmadı. Ben bu ülkeden başka bir ülkeyi beğenemedim. Kısaca ben hep Kıbrıslı Türk oldum.
(Hüseyin Cumaoğlu)
Ülkenin demografik yapısının çok değiştiğini sokaklardan gözlemliyoruz . Asya’dan Afrika kıtasına, Ortadoğu’dan Avrupa’ya kadar pek çok ülkeden, pek çok farklı kökenli insanlara sokaklarda rastlarlarken, bilimsel olarak da bu toplumlara özgü hastalıklara da rastlamaya başladık.
Hematoloji bilimi olarak, anormal hemoglobinler yönünden son yıllarda dünyada görülen pek çok anormal hemoglobini ülkemizde de görmeye başladık. Orta Asya’dan gelen Türkmen kızında talasemi intermedia, Amasya kökenli çocukta Rusya bağlantılı Hb Mozaik, Türkiye kökenli bebekte HbS/Hb D Penjap, Bulgaristan kökenli kadında Hb O Arap, Afrika kökenli kişilerde bolca Hb S, bazı Afrika kökenlilerde Hb S/HbC, uzakdoğu kökenlilerde Hb E gibi ülkemizde bugüne kadar hiç görmediğimiz veya nadiren rastladığımız anormal hemoglobinleri görmeye başladık.
Bu sonuçlar toplumdaki demografik değişimlerin bilimsel yansıması olmakla beraber, beraberinde özellikle de orak hücre anemisi ve talasemi gibi takip ve tedavisi oldukça meşakkatli ve pahalı tedavileri de birlikte getirmektedir.
Ülkenin sağlık alt yapısının durumu da düşünüldüğünde, yurt dışından özellikle Afrika’dan öğrenci getiren üniversitelerin de bu durumları daha yakından izleyip planlamalarını ona göre yapmaları çok önem kazanmıştır .
(Gülsen Bozkurt)
Hani laf savaş sonrası mülkiyetten açıldığı zaman deriz ya…
“Biz de çok mal mülk bıraktık.”
Doğru!
Bıraktık ama bıraktığımızdan fazlasını bulduk.
Kuruttuk, körelttik, harcadık.
Fark budur!
Bir bıraktık, üç bulduk.
Kıbrıslı Rumların yaptığı okullarda okuduk neredeyse tümümüz, stadyumlarda top koştuk. Fabrikalar, tarlalar, limanlar, kamusal binalar bulduk. Elektriği, telefonu, altyapıyı…
Oysa...
Savaşın kaybedeni olarak onlar ne ev buldu, ne fabrika!
Yüz elli bin insan yerlerinden olurken; evlerinden ve işlerinden, yenilerini bulamadı.
Yaptı yeniden…
Biz bulduk misli misli!
Bir otel bıraktık yüz otuz üç bulduk.
O kadar fazla bulduk ki o yerleri doldurabilmek için nüfus taşıdık.
Yıktık, yapmadık.
Kırk beş senede tek tiyatro salonu yapamadık.
Şimdi "Külliye" sayıklıyoruz, okullar çocukların başına yıkılırken...
(Cenk Mutluyakalı)
