Sabah okula Esentepe’den Geçitkale yolunu kullanarak geldim. Doğa inanılmaz güzel. Dura dura, doğanın kendi yarattığı desenlere baka baka geldim.
Ve aklımda hep aynı soru, pazar günü sokağa çıkma yasağı yerine insanlara izin verilse, küçük gruplar halinde, en azından aileleri ile doğaya çıkabilseler. Doğa iyi gelir. Hepimiz zor zamanlardan geçiyoruz. Bir nefese ihtiyacımız var. Galaya izin verip, insanları eve kapama da ayrı bir zeka ürünü tabi!
Doğa iyileştirir!
(Yetin Arslan)
Parti Kongrelerinde,
Kutlama ve Protesto Mitinglerinde,
Ailece Gidilen Market ve Alış-veriş Merkezlerinde,
Kucak Kucağa Oturulan Mekanlarda,
Ve Daha Saymadığım Bir çok Yerde,
Virüs Patlama Tehlikesi Yok ama,
İçinde Barındırdığı bir çok nedeni ile Eleştirilen, Tartışılan, "Bir Zamanlar Kıbrıs" dizisi Gala Gecesinde,
Corona Patlaması olacak değil mi?
Kimse kusura bakmasın ama,
Biz bu senaryoları, 1 yılı geçti izliyoruz.
Değerli Büyüklerim, Halkım, Arkadaşlarım, Sevenim Sevmeyenlerim!
Lütfen, Geçin Bunları, risk varsa, her yerde var!
Ben şahsen, Deve kuşunun hikayesini, çok iyi biliyorum.
Tekrar anlatmaya gerek yok!
(Togay Menekşeli)
Tüm yaban hayatında olduğu gibi zehirli yılanlar da ekosistemin bir parçasıdır ve çoğu zaman zararlarından kat be kat fazla yararları vardır. Bu hayvanları yokolması gereken varlıklar olarak göstermeye çalışmak bilgisizliktir...
Bu benzetme hiç ama hiç olmamış... Lütfen kimse masum hayvanlar üzerinden demagoji yapmaya çalışmasın, zaten olmuyor...
Bir arkadaşa gösterdim "alakaya musakka" dedi işte aynen öyle...
(Kemal Basat)
Derdimiz büyük!
Sabah erken kalkınca haberleri dinlerim.
Hep suçlama, mazaret, ötekileştirme. En yetkilisinden en garibine... Hep suçlu başkaları...
Özeleştiri yapan, anlamaya, doğruyu bulmaya çalışan, kimse yok.
Herkes haklı olma peşinde...
Sonra;Sosyal medyaya bakarım!
Vicdasızlığın, arsızlığın,saygısızlığın, aşağılamanın sınır tanımadığı paylaşımları görürüm...
ve okuduklarım yüzünden düşünür, üzülürüm.
Fakat bu sabah;
Üniversiteden, bir kardeşimin paylaşımı düştü arkadaş gurubumuza...
Bir haftadır en büyük savaşını veriyordu Evladı için...
Bu zor süreçde,Dualar ettik, iyi dileklerimizi yolladık tüm arkadaşları olarak...
Dertlerim değişti o mesajla.
Olmasın, yaşanmasın! dediğimiz oldu ne yazık ki.
Evlat acısıyla sınandı kardeşim ...
22 yaşında, melek gibi kızını kaybetti...
Çaresizliği, bir Babanın, Annenin hayatta yaşamayı hiç hak etmediği bir acıyla sınandı...
İçim sızladı, acıdı...
(Eralp Şerifoğlu)
Lafı çok uzatmadan...
1. Müfredat seyreltilmedi. Seyreltilmiş gibi yapıldı. Öğretmen de, öğrenci de, veli de perişan! Haa sahi, neden seyreltilmedi? Artık sorunları çözebilmek için nedenleri iyice araştırmak lazım bu ülkede.
2. Uzaktan eğitim, yüz yüze eğitim muamelesi gördü. Uzun saatler boyunca yani yüz yüze eğitimdeki ders sürelerini birebir yapmaya çalışarak ve sadece anlatım yöntemini kullanarak çocuklar perişan edildi. Artık uzaktan eğitime değil katılmak, görmek ve duymak bile istemiyorlar. Zaten halihazırda hiç katılamayan çocukların olduğunu ve eğitimdeki eşitsizliği hatırlatmama gerek yok. Oysa ders süreleri yarı yarıya azaltılmalıydı, farklı öğretim yöntem, araç-gereç ve uygulamaları kullanılmalıydı.
3. Ölçme-değerlendirme konusu netleştirilmedi. Böylelikle de uzaktan eğitim amaçsızca yürütülen bir sürece evrildi. Ama merkezi sınavlar yani kolej sınavlarının yapılmıyor oluşuna kaygılandık nedense...
4. Öğretmen okula gitmek istemiyor demek, genel bir hükümdür önyargıdır ve haksızlıktır. Öğretmenlerin ve sendikanın aşılanma politikasını ve önceliğini eleştirmesi son derece doğaldır, çünkü sürecin iyi yönetilemediği aşikardır.
(Ahmet Güneyli)
Sosyal Medyanın Sesi
