Lefkoşa'da doğan ve Çatalköy’de büyüyerek, üniversite eğitimi için gittiği İstanbul’da yaşamını sürdüren Cemil Bardi, Kıbrıs’taki gelişmeleri haber siteleri ve sosyal medya üzerinden takip ettiğini vurguladı
Bardi, 11 yıldır İstanbul’da yaşadığını ve Kıbrıs şartlarının ekonomik ve meslek tatmini olarak yeterli olmadığını düşündüğü için burada kalmaya devam ettiğini dile getirdi. Ancak Kıbrıs’tan kopamadığını ve en az yılda 6-7 kez ülkeye geldiğini kaydetti. Kıbrıs’taki gelişmeleri haber siteleri ve sosyal medya üzerinden takip ettiğini ifade eden Bardi, çağın bunu gerektirdiğini söylüyor. Cemil Bardi’nin sorularımıza verdiği cevaplar şöyle:
- Sizi tanıyabilir miyiz?
1986 yılında Kıbrıs Lefkoşa'da doğdum ve Çatalköy/Girne'de büyüdüm. İki kardeşiz, bir ablam var. Liseyi Türk Maarif Koleji'nde bitirdikten sonra İstanbul Boğaziçi Üniversitesi İnşaat Mühendisliği bölümünden mezun oldum ve İngiltere'de İşletme Yüksek Lisansımı tamamladıktan sonra İstanbul'da iş hayatıma başladım. Son 3 yıldır, bir ortağımla beraber Yapı Güçlendirmesi üzerine Preton Yapı adlı firmamızla Türkiye'nin her yerinde bina güçlendirmesi yapmaktayız. Ayrıca 1(bir) yılı aşkın bir süredir de Loyart Design adlı masif ahşap mobilyalar üzerine kurmuş olduğumuz markamız ile Türkiye ve Kıbrıs'a özel dizayn ürünlerle hizmet veriyoruz.
- Evli misiniz? Eşiniz yabancı mı? Çocuklarınız var mıdır?
- Bekarım
- Özellikle genç neslin Türkçeyi kullanmaktan uzaklaşarak unutmaya başladığı iddia ediliyor, buna katılıyor musunuz? Sizin kullandığınız baskın dil hangi dildir?
Yurt dışında doğup büyümüş Kıbrıslılar için doğru olabilir. Ancak bunun dışında kalan gençler için bu iddianın doğru olduğunu kendi açımdan söyleyemem. Benim kullandığım baskın dil Türkçe.
- Neden yurt dışında yaşıyorsunuz? Kaç yıldır yurtdışındasınız? Hangi ülkenin hangi şehrinde yaşıyorsunuz? Yaşadığınız yerle ilgili bilgi verebilir misiniz? Birkaç fotoğraf paylaşabilir misiniz?
Ben 12 yıldır yurt dışındayım. Bunun yaklaşık 11 yılı öğrencilik ve iş hayatı olmak üzere şu an yaşamakta olduğum İstanbul'da geçti. Okul bittikten sonra iş hayatına burada başladım. Amacım tecrübe kazanıp Kıbrıs'a dönmekti aslında. Kıbrıs şartlarının ekonomik ve meslek tatmini olarak yeterli olmadığını düşündüğüm için burada kalmaya devam ettim. İstanbul büyük bir şehir ve sürekli bir kaos hakim. Karmaşanın içinde hayatta kalmaya çalışıyoruz diyebilirim. Son yıllara bakılırsa mecazi anlamda da değil üstelik.
- Sizi oraya götüren sebep neydi?
Ben buraya Üniversite eğitimi için geldim.
- Kültür farkı yaşadınız mı? Yaşadıysanız, bu sizi nasıl etkiledi? Alışmak için neler yaptınız?
Tabi ki yaşadım. Kültür farkı yaşamak adapte olmayı gerektirir. Biz de kendi kültürümüzü kaybetmeden bir adaptasyon süreci yaşadık burada. Alışmak için ayak uydurmak ve karşındakini anlamaya çalışmak yetiyor. Çok ekstra bir çaba gerektirmedi açıkçası.
- Kıbrıs’a en çok ne sıklıkta gelip gidiyorsunuz? Ne kadar zaman kalıyorsunuz? Neden?
Bazen yılda bir kez bazen yılda 6-7 kez ziyaret ederim. Hafta sonu ziyareti için geldiğim de olur 15 gün kaldığım da olur. Tamamen işlerim ve duyduğum özlemle alakalı. Ailemi görmeye de geliyorum, arkadaşlarımı görmeye de. Her gelişimin belirli bir sebebi vardır. Ben Kıbrıs'tan kopabilen biri değilim. Uzun süre gelemezsem eğer zaten ada beni çekiyor.
- Kıbrıs’taki sosyal yaşam veya gelişmelerle ilgili nasıl haber ediniyorsunuz? Kıbrıs’ta yaşamı nasıl takip ediyorsunuz?
Bu konuda sosyal medya gibi bir şansımız var. Zaten Kıbrıs'ta yaşanan en küçük gelişme hemen paylaşılıyor. Haber siteleri ve sosyal medya bizi habersiz bırakmıyor. Tabi ki sürekli konuştuğum arkadaşlarım ve ailem de bir etken.
- Kıbrıs’ta en çok neleri özlüyorsunuz?
Havasını ve dostluklarını... İnsana saygıyı demek isterdim ama görebildiğim kadarıyla son günlerde bu da kalmamış ne yazık ki...
- Kıbrıs ve yaşadığınız yeri kıyaslayacak olursak neler söylemek istersiniz? Kıbrıs’taki yaşamınızla Türkiye’deki yaşamınız arasında ne gibi farklar var? Sizi en çok zorlayan neydi?
Kıbrıs'ta biz evin önünden geçen ambulansın peşine düşerdik acaba bir tanıdığa bir şey mi oldu diye. Yardım edebilir miyiz diye. Yardımlaşarak ve paylaşarak büyüdük, büyütüldük. Elimizdekini yanımızdaki ile paylaşmadan rahat edebilen insanlar değiliz. Hayatımın en değerli öğesi sırtımı dayayabilecek insanların olması etrafımda. Burada yalnızlık ve bireysellik insanların içine o kadar işlemiş ki çevre ve dost dendiğinde şüphesiz aynı şeyi anlamıyoruz. En çok zorlayan böyle bir ortamda çevre edinip hayatta kalabilmek bu ülkede.
- Kıbrıs’a geri dönmeyi düşünüyor musunuz? Düşünüyorsanız neden ve ne zaman, düşünmüyorsanız neden?
Kıbrıs kesinlikle geri dönmek ve hayatımı geçirmek istediğim yer. Bunun bir çok sebebi var. Bu sorunun cevaplarından bazılarını yukarıda verdim aslında ama insan evinde daha mutludur her zaman diyebiliriz. Kıbrıs'ta yaşamaya başlamak için gereken adımları iş hayatı olarak şu an atmış bulunmaktayım. Tahmin ediyorum ki en geç 1 ay içerisinde adaya temelli dönmüş olacağım. Mesleğimi burada yapıp artık hayatıma Kıbrıs'ta inşaat işleri yaparak devam edeceğim..
- Kıbrıs’tan yurtdışına çıkmak isteyenler için ne gibi tavsiyeleriniz var?
Kesinlikle çıksınlar ve dünyayı tanısınlar. Sadece gezmek için değil bir süre herkesin Kıbrıs dışında farklı bir ülkede veya ülkelerde yaşamasını tavsiye ederim. Kendi kültürlerinden kopmasınlar tabi ki ama dış dünyadaki insanları, yaşam şartlarını ve kültürlerine eleştirel göz ile değil empati kurarak baksınlar.
