Ülkemizin tiyatro tarihinde bir mihenk taşı olan “Alikko ile Caher” oyunun Caher, karakterine can veren ve yıllar geçmesine rağmen her izlendiğinde bizleri gülmekten kırıp geçiren bu önemli oyun Kıbrıs’ın kapalı dönemindeki en önemli toplumsal sosyalleşmesi olmuştur. Geçen günlerde Merit Hotel’de tanıtımı yapılan kitabın yanında parodilerin ses kayıtlarını içeren bir de ses kayıttı okuyuculara verildi.
Bilineceği gibi Kıbrıs Türk Edebiyatı’nda saptanabilmiş ilk oyun L. Şişmanyan’ın yazdığı “Namus İntikamı yahut Dilenci” adını taşır. 1899 yılında Zaman gazetesinde yayımlanmaya başlandı, ancak yarıda kaldı.
1900’lu yıllarda çeşitli örgütler oyunlar sahnelediler. Kıbrıs’ta sahnelendiği saptanan ilk Türkçe oyun, Namık Kemal’in “Vatan yahut Silistre”sidir.
Bir Kıbrıslı yazarın yazdığı ilk oyun Ahmed Tevfik’in Hicran-ı Ebedi adlı eserdir. Kısacası 120 yıllık tiyatro tarihimizde öylesine çok fazla eserin yayımlanmadığını görmekteyiz. Yazınımız en kısır türü tiyatrodur. Buna rağmen yine de bir avuç insan bıkmadan usanmadan yazıp, üretiyor işte Osman Balıkçıoğlu İngiltere’de yaşamasına rağmen kültürümüzü- tiyatromuzu, dilimizi gençlere tanıtmak, unutturmamak için bıkmadan usanmadan üretiyor, yazıyor. Son eseri 280 sayfadan oluşuyor, radyo parodilerinin yer aldığı eser, çok önemli bir çalışma emeği geçen herkesi tebrik ediyoruz.
Yazarın Osman Balıkçıoğlu ve editörü Artun Gökşan Luricinalı eser için şöyle diyorlar: “Değerli okuyucular, sevgili kardeşlerim,
Elinizdeki kitap tam on beş yıl boyunca yazdığım ve haftada bir Londra Türk Radyosu'nda yayınladığım skeçlerden seçtiklerimle doludur. Londra'da yaşayan insanlarımızın büyük ilgi ve beğenisini kazanan güldürü nitelikli bu skeçlerde, insanlarımız kendilerini bulabildikleri için her Cumartesi radyolarının başına üşüştüler, yıllarca keyifle bu skeçleri dinlediler.
Londra Türk Radyosu, yasalara saygılı olmayan bazı kişilerin, korsanca Türkçe radyo yayınları yaparak, çok haksız bir rekabet ortamı yaratmalarından ötürü yayınlarına son vermek zorunda kalınca, bizde bu insanlarımızın çok sevdiği skeçlere istemeyerek de olsa bir nokta koyduk. Ondan sonra da kendimizi başka sanat dallarında hizmet etmeye verdik, kendimize yeni uğraşlar bulduk. Böyle olunca da yazdığımız ve değişik Kıbrıslı karakterlerle doldurduğumuz, binlerce sayfalık bu skeçler, tavan arasında toz toplamaya bırakıldılar.
Altı ay kadar önce, diğer uğraşlarımın yoğunluğu azalınca, onları anımsadım ve tavan arasından indirerek, aylarca en güzel olduklarına inandıklarımı seçtim ve bilgisayara aktardım. Sizlerin de okurken çok keyif alacağınıza inandığım bu kitapla birlikte, üzerlerinde bu skeçlerden on iki tanesinin bulunduğu ve radyo yayınlarından alınmış üç saatlik bir USB'yi de kayıt altına aldım. Kitapla birlikte bu USB de satışta olacak. İkisini bir arada alanlar, hem kitapta yazılanların, kimler tarafından ve hangi becerilerle sunulduğunu dinleyecekler ve kitabı bir o kadar daha büyük bir keyifle okuyabilecekler diye düşünüyorum.
Bu skeçlerde ben altı, eşim Şadiye de beş değişik tiplemeye ses verdik ve o karakterleri yaşama geçirdik. Ben ve eşimden başka, Hüsnü Kişi, Fe-rahzat Gürsoy, Ümit Dandul, Akın Pastırmacıoğlu, Erkan Pastırmacıoğlu, Ayhan Niyazi Korel, İlke Susuzlu, Mustafa Karabulut ve Hatice Kartal da zaman zaman yarattıkları karakterlerle skeçlerimize renk kattılar, onları zenginleştirdiler. Hepsine de yürekten teşekkür ederim.
Son olarak, kapak düzenlemesini hazırlayan, çok değerli sanatçımız Semra Beyhanlı'ya ve her zaman her uğraşımda benimle olan, editörüm sevgili Artun Gökşan Lurucinalı'ya da binlerce kez teşekkür eder, keyifli okumalar dilerim.
“Sevgili okuyucular,
Kıbrısımızın, 'Kıbrıs Türkçesi' ile hazırlanan ilk radyo tiyatrosu 'Alikko ile Caher'in Bayrak Radyosu'nda yayınlanan skeçlerinin hastasıydım daha 7-8 yaşlarındayken. Her hafta o skeçleri dinlemek için radyolarımızın başında toplanırdık ailece hep beraber. Rum radyosunda yayınlanan 'Urumca'skeçlerin da hastasıydık. Gerek'Alikko ile Caher', gerekse bu 'Urumca'skeçlerde kendimizi bulur, günlükyaşamımızın hallerinin skeç-lere yansımasını zevkle dinler, kimi zaman kahkahalarla güler, kimi zaman da gözlerimiz yaşlı, duygulu anlar yaşardık.
Amerikanların aya çıkmak için nasıl 'garbayıt'patladdıklarını, eyi avcı olabilmek için insanda'gusbo sapı gibin sağlam ayak'bulunması gerektiğini, Londra'dakı tren şüferlerinin'tirenleri mahranın kenarlarına hiç değdirmeden' nasıl geçirdiklerini, sarfoş İngilizlerin 'cikla gadar canları' olduğunu, meppus olmak isdeyen Alikko'nun 'Türkca Urumca, Urumca Türkca, Türkca Urumca' bilip ve da gonuşduğunu, ambleminin tahda gaşık olduğunu ve'Aha gazzan aha gaşık, bugüne gadar siz yediniz, bundan kerli biz da yeyceyik'dediğini, Bulaşık Milletlerin açıkgöz guman-danından çatır çatır beş Gıbrız lirasının nasıl alınıp cebe endirildiğini hep bu'assıl Gıbrızlı'Alikko'ynan Caher'den öğrendim.
Hayatımın ilerleyen yıllarında, özellikle de üniversite yıllarımda, karınca kararınca Kıbrıs kültürümüze sahip çıkmak ve onu yaşatmak için, Alikko ile Caher'den hep esinlendim. Hiç tanımadığım ve yıllar sonra Londra'da tanışma olanağını yakaladığım Osman Balıkçıoğlu abimin ve rahmetli Kemal Tunç'un ne kadar zor ve değeri biçilmez çalışmalar yap-tığını daha yakından izleme olanağı buldum. Gazetecilik dönemimde başlattığım Kıbrıs Türkçesi ile mizah sayfası hazırlama çalışmalarım sırasında, Osman abimin de gazetede yazılar yazmaya başladığı dönemde tanıştık ve birbirimize gittikçe daha yakın olmaya başladık.
Birlikte yazılar yazmak, Kemal Tunç'un Londra'ya gelerek sahneye çıkması döneminde bir gazeteci ve 'Kıbrıs tiyatroları' aşığı olarak katkıda bulunmak derken, daha sonra birlikte televizyon skeçleri yapmaya ve son olarak da birlikte sahneye çıkmaya başladık. Bunlar hep Osman abimin teşvikleri ve desteği sayesinde oldu. Kendisine ne kadar teşekkür etsem azdır…”
