19 Yıldır Plastik Leğende Yaşıyor: Nijeryalı genç kız henüz 6 aylıkken başına gelen rahatsızlık sebebiyle 19 yıldır yaşamını annesinin ve ailesinin yardımıyla bir plastik leğen içinde geçiriyor.
Yaşadığı onca sıkıntıya ve zor yaşamına rağmen annesi kızının oldukça zeki ve mutlu biri olduğunu söylüyor. Rahma Haruna sağlıklı bir bebek olarak dünyaya geldi. Ancak 6 ay sonra sebebi bilinmeyen bir şekilde uzuvları gelişmemeye başladı.
O gün bugündür kolları, ayakları ve vücudu normal bir gelişim göstermeyen talihsiz genç kız hayatını başta annesi ve kardeşlerinin yardımlarıyla sürdürüyor. Eşi benzeri görülmemiş bir yöntemle Rahma plastik bir leğen içinde taşınıyor.
Yemeğini annesi yediriyor, banyo ve tuvalet gereksinimlerini yine annesi karşılıyor. Aile genç kızın yaşamını dopdolu geçirebilmesi için ellerinden geleni yapıyor. Rahma da "Ailem bana her zaman yardımcı oluyor. İhtiyacım olan her şeyi bana sağlıyorlar." sözleriyle annesinin söylediklerini adeta kanıtlıyor.
Rahma'nın 10 yaşındaki erkek kardeşi Fahad ise "Ona yardımcı olmamın bir sürü yolu var. Onu her gün dışarı gezmeye çıkarıyorum. İnsanların ona yardımcı olduğunu görünce kendimi mutlu hissediyorum. Akrabalarımızı ziyarete gitmek onu çok mutlu ediyor. Ben de onu gezdirmekten hoşlanıyorum." diyor.
Genç kızın babası ise 15 yıl boyunca kızına tedavi bulabilmek için uğraştığını, faturaları ödemek için bir sürü işte çalıştığını anlatıyor. Baba Hussaini bütün varlığını harcasa da ne yazık ki kızına bir tedavi bulamamış. Cesur genç kızın en büyük hayali ise bir gün kendi ihtiyaçlarını alabilmek için tek başına alışveriş yapabilmek.
Nar Kumari yeni doğmuş oğlunu ilk kez kucağına aldığında diğer bebeklerden hiçbir farkı yoktu. Anne Kumari hastaneden eve geldikten 15 gün sonra, oğlu Ramesh'in cildi soyulmaya ve yerine kalın siyah bir deri tabakası oluşmaya başladı. Küçük Ramesh o günden beri yavaşça ve çok sancılı bir şekilde kendi derisinin içinde dayanılması güç acılar çekiyor. Ramesh nadir görülen cilt rahatsızlığından ötürü yavaş yavaş taştan bir heykele dönüşüyor. Rahatsızlık küçük çocuğun yürümesine ve hatta konuşmasına mani oldu.
Ramesh'in cildinin kabuksu görünüşü diğer çocukları dehşete düşürdüğü için, küçük çocuk akranlarından uzak kalarak, 11 yaşına kadar hiç arkadaş edinemeden hayatına devam etti. Uzun bir zaman hiç tedavi umudu olmadığını düşünen anne Nar ve baba Nanda, çaresizce oğullarının zaman içinde yavaşça taşa dönüşmesini izledi. Aile'nin yaşadığı, Nepal'in merkezine uzak bir bölge olan Baglung'daki doktorlar, Ramesh'in kendilerini şaşkınlık içinde bırakan durumu karşısında 'mantar enfeksiyonu' teşhisi koydular ve yardım edemeyeceklerini söylediler. Küçük çocuğun durumu gün geçtikçe daha kötüye gitti.
"Beşinci doğum gününde Ramesh acı içinde kıvrandığını ve yürüyemediğini söyledi." diyen baba sözlerine şöyle devam etti: "O aslında hiçbir zaman bize de tam olarak kendini açıklayamadı. Sadece acıktığında ya da tuvalet ihtiyacı olduğunda bizi haberdar edebildi. Otururdu ve ağlardı fakat onun canını neyin yaktığını ya da ona nasıl yardım edebileceğimizi bilemezdik. Onu gören bütün küçük çocuklar ağlaşarak kaçışırlardı. Bu yaşananlar onun ve bizim için katlanılması çok zor bir durumdu."
Ramesh 6 yaşına geldiğinde rahatsızlığı onu yürüyemez hale getirdi. Bundan dolayı küçük çocuk okula gidemedi. Baba Nanda (35) ve anne Nar (26) oğullarının çok nadir görülen, doğuştan gelen cilt hastalığına yakalanmış olduğunun ve tedavi için ellerinden bir şey gelmeyeceğinin farkına vardı.
Amele olarak çalışan ve ayda 7.000 Nepal rupisi (185 TL) kazanan baba Nanda, oğlunun ağır tedavi masraflarını karşılayacak mali güce sahip değildi. Nanda bu durumu şu sözlerle dile getirdi: "Ramesh'i bölgemizde bulunan bazı doktorlara götürdük. Doktorlar bize tedavinin çok masraflı olacağını ve sadece özel hastanelerin gerekli tedaviyi sunabileceğini söylediler. Yeterli paramız yoktu ve başka çaremiz olmadığı için oğlumu evde tutarak elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalıştık." dedi.
Güneş battıktan sonra hareket edemiyorlar: Abdul Rasheed ve Shoaib Ahmed adlı Pakistanlı kardeşler, doktorların içinden çıkamadığı bir durumla karşı karşıya. Biri 9 diğeri 13 yaşındaki iki çocuk güneşin batışıyla beraber adeta bitkisel hayata giriyor. Güneş battıktan sonra felç geçirmişçesine hareketsiz kalan ve konuşamayan kardeşler tıp dünyası için bir meydan okuma halini aldı. 
Haklarında “Güneş çocukları” diye bahsedilen kardeşler, babalarının anlattığına göre doğduklarından beri bu problemi yaşıyorlar. Baba Hashim, “Bence çocuklarım enerjilerini güneşten alıyor.” dese de doktorlar bu ihtimali elemiş gibi duruyor.
Çünkü çocuklar, gündüz vakti karanlık bir odada dursalar bile hareket edebilmeye devam ediyorlar. Doktor Javed Akram “Doktorlarımız bu çocukların neden gün içinde aktif olabildiklerini ama güneş gidince gözlerini açamaz, konuşamaz ve yemek yiyemez hale geldiklerini anlamak için tahliller yapıyor.” diyor.
Abdul ve Shoaib’in durumları gizemini korusa da iki çocuk sağlıklı bir geleceğe dair hayaller kurmaya devam ediyor ve iyileşecekleri günü bekliyorlar.
